%20 si kentte yaşayan %80 i köyde yaşayan toplum çok hızlı bir şekilde değişiklik göstererek
%92 sinin kentleştiği %8 inin kırsalda kaldığı bir toplum modeline gelinmiştir.

Bu da demek oluyor ki acıktığında bu talebini doğadan karşılayan ve ya korunma ihtiyaçlarına,
doğanın günlük sonuçlarına göre karar veren insan modeli, günümüzde tüm bu fiziksel ihtiyaçlarını
insandan karşıladığı bir modele evirilmiştir. Bugün bizim kaliteli beslenme ve kaliteli sebze meyve
tüketme ihtiyacımız, iyi ürün satılan manav, market, kasap gibi yerleri bilmekle sınırlı. Günümüzde
doğa ile ilgili koşullarımız arabama kar lastiği taktım mı? Yanıma şemsiye alayım mı? Gibi bir seviyeye
kadar indi, Ancak bunlar aslında bir yanılsama…

Bugün 20 yıl önceye hatta 10 yıl önceye göre başka bir toplum konuştuğumuz açıktır. Değişen bu
toplumun talepleri de ister istemez değişmekte ve farklılaşmaktadır. Kültürel olgular toplumun her
türlü alanına nüfus ettiği için, toplum kültürü değişime doğal olarak dirençli, ancak hayatın hızlı
ritmine ve değişen dünyaya ayak uydurmak için günlük pratiklerini sürekli değişmek zorunda
kalıyorlar.

Bu durumda ‘’Doğa ile Barışamıyoruz ama Tarım Kültüründen Geliyoruz.’’ gibi bir çelişki içerisine düşüyoruz..

Hızla değişen gündelik pratikler içerisinde Vejetaryen, Vegan, gibi kavramlarla karşılaşıyoruz.
Küresel Tüketici Trendleri raporuna göre Türkiye, 2016 ve 2017 yılları arasında vejetaryan nüfusun en
çok arttığı 7. ülke oldu.

Vejeteryanların En Fazla Arttığı 10 Ülke

Türkiye de her üç kişiden ikisi ‘’Organik besinler için daha fazla para ödemeye değer.’’ ifadesine katılmaktadır.

İnsanlar artık toprağa, okuyarak yeniden dönme eğilimindedir. Günümüz ekonomik koşulları da
toplumu, şehrin içerisinde tutmaya dayalı bir hale gelmişken, biz mimarlar olarak toplumun bu
sorununa bir çözüm önerisi hala getiremedik.

Evlerin içerisinde bitki yetiştirmek hala balkonunuz varsa mümkün olabiliyor. Yaşadığınız yer düzgün
ışık alabiliyorsa mümkün olabiliyor. Aslında bu mümkün lük hali de hala kondurma sonradan eklenti
şeklinde oluyor.

Biz mimarlar olarak bu konuda ne yapabiliriz?

Biz bu toplum yapısındaki insanların problemlerine çözüm sunabilmek için kullanılan yaşam alanları
içerisinde çok basit ve kondurma olmayacak şekillerde bitki dolapları için mekanlar ayırabiliriz. Bir
bitkinin yetişmesi için hava, su, ısı ve ışık yeterli iken bu ışığın güneş ışığı dahi olmasına gerek yok
günümüz teknolojisi buna izin verebilecek ölçekte.
Elimizde olan mekanın tasarım kararları verilirken bugün buzdolabı fırın evye ocak yerleri
kararlaştırmak nasıl bir mecburiyet haline geldiyse ‘’kokulu bitkiler dolabı’’ ve ya ‘’yenilebilir sebze
dolabı’’ kararları da aynı mecburiyete dönüşerek tasarımlarımıza eklenmelidir. Bu uygulamayı
yapmak ise sadece bir tercihten ibarettir.

Bu şekilde evlerimizde bitkiler yetiştirerek hem organik ve sağlıklı beslenmiş hem doğa ile ilişkilerimizi
yeniden güçlendirmeye başlamış, hem de tasarruf sağlamış oluruz.